Fani Konstantinidou – Winter Trilogy / The Big Fall

With Winter Trilogy / The Big Fall we welcome Fani Konstantinidou to Moving Furniture Records. 

On this debut CD she presents two EPs brought together. 

The two trilogies were realized between 2015-208 in the Netherlands and implemented into a sequence of live shows during the same period. Both inspired by cultural sonic imprints, the Winter Trilogy (computer &* accordion) and The Big Fall (computer & analog synthesizer) explore the potential and the antitheses between analog versus digital while expressing a personal view of particular rural landscapes.

Winter Trilogy / The Big Fall

The two trilogies were realized between 2015-2019 in the Netherlands and implemented into a sequence of live shows during the same period. Both inspired by cultural sonic imprints, the Winter Trilogy (computer & accordion) and The Big Fall (computer & analogue synthesizer) explore the potential and the antitheses between analogue versus digital while expressing a personal view of particular rural landscapes.

Growing up in Greece and living and working in the Netherlands for more than 10 years, I experience two specific landscapes and temperaments that without a doubt influence my music. My relationship with certain musical instruments, sound objects, and music styles but also my exposure to the Greek and Dutch urban and rural environments have always been a source of inspiration and remain very present in all my compositions.

The Winter Trilogy, is a result of a trip to my home town when I found an accordion in my family’s house and decided to see its influence in my music. The Big Fall, on the other hand, resulted by experimenting with analogue synthesizers that I had the opportunity to access in the Netherlands. At the same time, since my main instrument on stage is always a computer, I am genuinely interested in finding a balance between analogue and digital sound material while experimenting with the audience and its ability to remain concentrated to the sounds without significant visual stimuli. However, regardless of the sound sources and the compositional ideas, both trilogies are mostly inspired by moments, people, and certain places in GR & NL that I visited the last years, and they are an amalgam of personal experiences and emotions.

Fani Konstantinidou

Reviews

ATTN:Magazine
https://www.attnmagazine.co.uk/music/14259

BY JACK CHUTER / 04 DEC 2019 / RECORD

The bellows collapse. There is an expulsion of air, but then so much more: a low drone that pools like water, with overtones that dance upon the surface as prism light. The thick, fermented aroma of several vanished years, of history and heritage, the scent like a matted stack of sepia photographs. The first of these two trilogies, titled Winter, was conceived when Fani Konstantinidou took a trip back to her family home and found an accordion there. Each piece is a sigh that releases the instrument from dormancy. Warmth returns to its folds and valves. A continuous drone wafts into the air, pushed gently into different shapes through a light-touch digital manipulation. Care is taken to ensure that the instrument never loses the essential musk of stagnant air and dust through which the accordion recounts its own history, as collected from the exhalations of nearby conversations or from open windows in summer, mingled with the sweet spores of untreated damp soaking into the instrument fabric. Occasionally the drones are cradled in a wind that rattles the surrounding walls, which is absorbed by the accordion as it stretches all around, like an old blanket that faithfully repels the cold. There is a meditative continuity at work throughout this first half, as Konstantinidou sinks ever deeper into the inferences rendered in the accordion’s hum until vibration becomes poetry, becomes memory, becomes identity.

I move into the second trilogy, The Big Fall, which is based on synthesiser experiments conducted in the Netherlands. It’s like stumbling out of a farmhouse and into a metropolis. Strands of electricity lash the stereo edges and fizz like neon signs. The warmth of the accordion’s exhale is replaced with the sharp sensation of touching a metal plate. No longer focused on one instrument, I find my awareness flickering between the criss-crossing stimuli, from a steely gleam in the background to anxious pulsations that rush the centre. It’s a startling contrast. Whereas harmonious overtones spill effortlessly from the accordion drone on Winter, the buzzing dissonances on The Big Fall resemble the affected and brittle coherence of bustling cities, where intuitive elegance drowns beneath the clamour of conflicting architectural intention. I sense myself jerking from a patient meditation on the past to the flashing hypnosis of our modern now. Within this meeting of disparate halves resides a wonderful remark on how environment is constantly informing our notion of time and selfhood; some places encouraging reflection on how we relate to our lineage, others collapsing all notions of identity into a cacophonous, reactive slither of present tense.

—————–

Vital Weekly
http://www.vitalweekly.net/1214.html

Fani Konstantinidou’s album is terrific, and worth hearing straight away. It’s set up as a ssequence of two trilogies, giving the album an accessible pacing with a natural place to pause in the middle. I like that. Soak up the first three tracks, go make another cup of tea, return for another three tracks. Stemming from the composer’s interest in “cultural and social identities” (an interest that I happen to share), the Konstntinidou’s music was inspired by both her family home in Greece (where she found the accordion at the center of “Winter Trilogy”) and her current residence in the Netherlands. The end result seems to have been shaped by live performances, though they are studio creations. I say “shaped by live performances” because there’s a liquid quality to all the music here, a lived-in warmth that has vitality to it, even as the music lingers in humming drone. That accordion provides some hard-to-place tactile qualities to the first trilogy.

It’s almost as if we can hear air moving, a body pushing and pulling on an object to release sonorities even as the music retains a floating stasis. The second trilogy, based on sound from a synthesizer, is somewhat harsher and colder than the first. Rather than the mood of still contemplation on “Winter Trilogy”, “The Big Fall” is anxious and spiky. Melodies elongated to test their limits are hidden beneath the waves, twitchy and nearly unrecognizable.

This is compelling stuff, ideal for focused repeat listenings. (HS)

Subjectivisten
https://subjectivisten.nl/nnm-fani-konstantinidou-winter-trilogy-the-big-fall/

NNM is inderdaad een serie voor Nederlandse artiesten, al ben ik niet zo chauvinistisch ingesteld. Sterker nog, ik blik heel graag en ver buiten onze landgrenzen en vind ook in eigen land dat andere culturen zorgen voor verrijking en niet in de laatste plaats op muzikaal gebied. Waarom ik dan met een Griekse artiest als Fani Konstantinidou kom aanzetten? Omdat zij nu al jaren hier werkt en woont. En omdat het kan!Konstantinidou is een componiste, geluidskunstenares, docente en muziekonderzoekster. Ze heeft klassieke gitaar- en muziekgeschiedenis gestudeerd en een bachelor in muziektechnologie en akoestiek. In Griekenland heeft ze elektro-akoestische muziekcomposities gestudeerd en in Nederland aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Inmiddels is ze ook nog eens een promovendus aan de UvA en onderzoeksassistent aan het Instituut voor Sonologie, dat verbonden is met het hierboven vermelde conservatorium. Muzikaal gezien focust zich op conceptuele compositie, geluidsbeelden en de verbeelding van de luisteraar in elektronische muziek. Daarbij heeft ze een bijzondere interesse in culturele en sociale identiteiten en hun invloed op muziekcompositie, hetgeen door haar kennis van de Griekse en nu Nederlandse maatschappij meteen een interessante casus vormt. Haar eerste release Moments In Time stamt al uit 2013. Vanaf 2015 houdt er het persoonlijke project Sound Topgraphies op na, dat zich richt op het onderzoeken, bespreken en promoten van het creatieve proces van culturele geluidsafdrukken in elektronische, hedendaagse en elektro-akoestische muziek. De belangrijkste onderwerpen zijn politiek, onderwijs, geschiedenis, cultureel erfgoed en compositie geïnspireerd door culturele en sociale sonische identiteiten, die zowel in haar muziek als discussies op haar blog.Nu komt Fani Konstantinidou met haar album Winter Trilogy/ The Big Fall op het innovatieve label Moving Furniture van Sietse van Erve. Hierop presenteert ze in 6 composities van samen een goede 41 minuten lang twee trilogieën, die ze tussen 2015-2018 heeft gecreëerd. Ze onderzoekt (uiteraard) hierop het potentieel en de antitheses tussen analoog versus digitaal en geven tegelijkertijd een persoonlijk beeld van bepaalde landelijke landschappen. De foto’s op de cover en aan de binnenkant zijn overigens gemaakt op Texel. De drie composities van de “Winter Trilogie” heeft ze gemaakt met de computer en accordeon. Hiermee laat ze een afwisselende en bijzondere fraaie mix horen van langgerekte drones, ambient en subtiele elektro-akoestische muziek. Deze weten je volledig in de houdgreep te nemen en weten je inbeeldingsvermogen te prikkelen. Inderdaad krijg je beelden van landschappen op je netvlies, die net zo duister en desolaat als biologerend mooi zijn. Met de accordeon weet ze ook wel een soort deep listening te produceren, die me aan Pauline Oliveros doet denken; zonder dat de muziek daar verder mee verwant is verder. Het tweede drieluik “The Big Fall” is met computer en analoge synthesizers tot stand gekomen. Deze vind ik minder eenvoudig doorwaadbaar, maar zeker niet minder interessant. Met name het eerste stuk “Rise” gaat haast de kakofonische kant op, maar weet toch te fascineren. Zo’n compositie zorgt er ook voor dat er weer andere emoties en beelden aangeboord worden bij de overige stukken, die je zonder dat misschien niet zo zou ervaren. Het is zo’n schakelstuk dat een album naar een ander level tilt. Misschien is dit wat te abstract, maar zo ervaar ik dat. Het is allemaal wat rauwer qua geluid, maar weet net als het eerste deel van de cd op overdonderende wijze te overtuigen. Dit is er één van de broodnodige buitencategorie! Jan Willem Broek, 22-12-2019